Ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κ. Χολέβας γεννήθηκε το 1907 στο χωριό Τσούκα της Φθιώτιδας αλλά μεγάλωσε στην Μακρακώμη. Σπούδασε λογοτεχνία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1938 χειροτονήθηκε ιερέας, εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ το 1942, με το ψευδώνυμο «Παπαφλέσσας». Έγινε στρατιωτικός ιερέας της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, και αργότερα εθνοσύμβουλος της ΠΕΑΕ. Το 1943 οργάνωσε συνέδριο ιερέων στην Σπερχειάδα Φθιώτιδος. Συγκρότησε την Παγκληρική Ένωση Ορθοδόξου κλήρου με 4.000 μέλη και εξελέγη Γενικός Γραμματέας της.
Μετά το τέλος του πολέμου, το 1945, το Συνοδικό Δικαστήριο τον καταδικάζει σε τριετή αργία. Το 1947 εξορίζεται στην Ικαρία όπου και παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος Αγίων Αναργύρων. Το 2001 του απονεμήθηκε από την Ιερά Σύνοδο ο Χρυσός Σταυρός του Αποστόλου Παύλου. Υπήρξε μέλος των οργανώσεων Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση, Κίνηση για την Ειρήνη και Εθνική Ανεξαρτησία, Εθνικό Συμβούλιο Ειρήνης και Πνευματικό Κέντρο Αγίων Αναργύρων. Υπηρέτησε ως καθηγητής φιλόλογος και ιερέας σε Λαμία, Λαύριο, Λέρο, Αρχάγγελο Ρόδου και Νίκαια Πειραιώς.
Απεβίωσε στις 16 Ιουλίου του 2001 και η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 2001 στην Μακρακώμη Φθιώτιδας.
